[109]I.
Zeszedłeś, bracie, z tej wyniosłej drogi,
co między gwiazdy wiodła twego ducha;
powiedz, czy ziemia cię przyciągła krucha,
czy tam na górze tyś gdzie nabył trwogi?
Mów! te zawrotne astralne krainy
czy nie dość ci się wydały pięknemi,
czy więcej tutaj powabu na ziemi,
że zatęskniłeś pośród gwiazd — do gliny?...
Za czem tyś tęsknił? Za piosnką skowronka,
za bławatami pośród łanu żyta,
za polną różą, co w cierniach rozkwita,
za pieśnią żeńców i za blaskiem słonka,
za chat strzechami, za dzwonkiem, co woła
wieczór do modlitw — i za znojem czoła?..
