Nieuczona twa postać... (Mickiewicz, 1899)

←Mówię z sobą...

Nieuczona twa postać... • Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) • Sonety erotyczne • Adam Mickiewicz

Widzenie się w gaju→

←Mówię z sobą...

Nieuczona twa postać... Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) Sonety erotyczne Adam Mickiewicz

Widzenie się w gaju→

Zobacz też: wydanie z 1826 r.

[175]

 Nieuczona twa postać, niewymyślne słowa,^[1]
Ani lice, ni oko nad inne nie błyska:
A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć zblizka.
Choć w ubraniu pasterki, widno, żeś królowa.

 Wczora brzmiały i pieśni i głośna rozmowa;
Pytano się o twoich rówiennic nazwiska;
Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska:
Ty weszłaś — każdy święte milczenie zachowa.

 Tak śród uczty, gdy śpiewak do chóru wyzywał,
Gdy koła tańcujące wiły się po sali:
Nagle staną i zmilkną; każdy zapytywał,

 Nikt nie wiedział, dlaczego w zadumieniu stali.
»Ja wiem, rzecze poeta, anioł przelatywał«.
Uczcili wszyscy gościa — nie wszyscy poznali.

1. W t. zw. »Albumie Piotra Moszyńskiego« sonet IV-ty z dopiskiem »Do M...« ma formę następną:
   

    Nieszukany twój ubiór, nieuczone słowa,
   Ani lice, ni oko nad inne nie błyska,
   A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć zblizka,
   Zdaniem wszystkich, ty jesteś biesiady królowa.
   
   

    Słyszałem, jaka była młodzieży rozmowa,
   Pytano się o twoich rówiennic nazwiska;
   Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska,
   O tobie każdy święte milczenie zachowa.
   
    Nie wielbią cię okrzyki, ni głośne oklaski,
   Słodycz postaci, twarzy i ubioru skromność
   Podobała się wszystkim, nie dziwna nikomu.
   
    Jak anioł gdy przeleci, pokrywszy swe blaski,
   Czują wszyscy w milczeniu niebieską przytomność,
   Ile cieszą się z gościa, nie widząc go w domu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.