Nuta człowiecza/Opowiadanie
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Nuta człowiecza |
Wydawca | Księgarnia F. Hoesicka |
Data wyd. | 1939 |
Druk | „Współpraca“ Sp. z o. o. |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Indeks stron |
- OPOWIADANIE
- OPOWIADANIE
dian kończący rachunki zatęsknił tak za obrazem
że nawet w słojach stołu frunęły dymy nad rzeką
za jabłkiem odpływającym spoglądał wędkarz starzec
punkt perspektywy je wciągał rzucony dość daleko
owoc ten targowisko zroniło skłute dżdżu szydłem
a przylepione do wzgórz rojnymi plastrami tłumów
gdzie mleko w obłych blaszankach białym trzepało skrzydłem
targ ów zroniło miasto niech się poleje ku wodzie
miasto wsporniki pochyłe igły gotyckich wieżyc
które krzyżami od Trójcy bodzie obłoków łodzie
i biega w jarach zielonych nie chce jak inne leżeć
dian przechodził tamtędy niedostrzegalny a hardy
darł ornaty lazuru aż słodko w zaułkach grało
natknął się na włóczęgów tak ostro sypali karty
nie patrząc z nad gry do góry na pięknej tęczy pałąk
odbiegam od rytmu wiersza dian patrzy ze schodów wielkich
znów targowisko w błocie dwóch dorożkarzy podeszwy
jeden kiełbasę dzielił drugi bulgotał z butelki
na przyjacielskie śniadanie pośród drzew kałuż i mierzwy
dian wracaj wróć do wyliczeń świeżość poranka wiotczeje
zachłanny świat jak banię wynosi nad siebie światło
dian czas na ciebie spełnij matematyczne nadzieje
doprawdy starzec rybaczy stracił już z oczu jabłko