Ozymandyas (Shelley, 1898)

Ozymandyas
Percy Bysshe Shelley

Przekład: Adam Asnyk.
ze zbioru Poezye T. 3

češtinaDeutschEnglishfrançaismagyarportuguêsрусский

Podróżnik wracający z starożytnej ziemi
Rzekł domnie^[1]: — Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,

Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu —
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce,
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.

A na podstawie napis dochował się cało:
„Ja jestem Ozymandyas, król królów. Mocarze!
„Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą

„Gińcie z rozpaczy!” Więcej nic już nie zostało...
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.

↑ Błąd w druku; powinno być – do mnie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Percy Bysshe Shelley i tłumacza: Adam Asnyk.

[1] Błąd w druku; powinno być – do mnie.

[1]