[119]PŁÓTNO.
Nad wodą piękna kalina,
W ogródku piękna lilija:
Piękniejsza, milsza dziewczyna
Na łące płótno rozwija.
„Dla kogo bielisz to płótno?
Czemu z ócz twoich łzy płyną?
Czego tam patrzysz tak smutno?
Odpowiédz, piękna dziewczyno.“
[120]
— „Poszedł na wojnę brat miły,
Od roku już nas porzucił;
Patrzę, łzy świat mi zakryły,
Bo dotąd jeszcze nie wrócił.
„Litując mojéj tęsknoty,
Gdy wróci brat mój kochany:
Tem płótnem własnéj roboty
Obwijać będę mu rany.”
— „Lecz jeźli brat twój nie żyje?.
Odpowiedz, i spojrzyj ku mnie.”
— „To matka moja nakryje
Tem płótnem córkę swą w trumnie!”
