Pamiętaj (Lenartowicz, 1863)
| ←Pamięci Ignacego Komorowskiego | Pamiętaj Poezje Teofila Lenartowicza. T. 1 Teofil Lenartowicz |
Liście zwiędłe→ | |
z niemieckiego
Pamiętaj o mnie kiedy jutrzenka drżąca
Uprzedzi słońce niebios błękitną stroną,
Pamiętaj o mnie, gdy cicha noc myśląca,
Przyjdzie w milczeniu pod srebrną gwiazd zasłoną.
Kiedy żądza rozkoszy przyspieszy piersi tchnienie,
Gdy w marzeniach wieczoru szare przeciągną cienie.
W głębokiéj lasów ciszy,
Niech ucho twe dosłyszy:
Pamiętaj!
Pamiętaj o mnie, gdy zwykłym losem świata,
Pójdziemy luba, a każde w swoją stronę,
Gdy cichy smutek, wygnanie, długie lata,
Przetrawią bólem to serce zrozpaczone,
Śnij o miłości smutnéj, i ostatniém bądź zdrowa,
Czas i pustka są niczém, gdy kto miłość przechowa.
To serce się nie znuży,
Ono ci wciąż powtórzy:
Pamiętaj!
Pamiętaj o mnie, kiedy przebywszy wiele,
Spoczynku doznam do końca wierny tobie,
Pamiętaj o mnie, kiedy na moim grobie
Samotne kwiecie przed tobą liść rozściele,
Ja cię nie ujrzę, droga, lecz dusza co nie ginie,
Z dalekich krańców świata jak wierna siostra spłynie.
I śród nocy milczącéj,
Usłyszysz głos szemrzący:
Pamiętaj!...
