[196]LXXXII
Kabir rozważa i mówi:
„Ten, który nie należy do żadnej kasty,
Który nie ma ojczyzny —
Który jest bez kształtu i bez jakości —
Przestrzeń sobą wypełnia.“
We wszystko, co jest, włożył Stwórca przedwieczny
Melodję wesela —
Z dźwięku świętego Om
Wykwitły światy.
[197]Ziemia jest Jego radością
Jego radością jest niebo
I błyskawica i słońce
I nocą miesiąc srebrzysty.
Jego radością jest koniec
I środek i początek,
Oczy, co patrzą i ciemność
I blask, promienny blask.
Oceany i fale są jego radością,
Saraswati, Yamuna i Ganges
Są Jego radością.
Jeden jest tylko prawdziwy Mistrz,
Śmierć i życie, zespolenie i rozdział —
[198]Wszystko jest igraszką Jego wesela.
On igra polem, on igra wodą, igra Wszechświatem.
On igra ziemią i niebiosami.
Igrając, stwarza co jest,
Igrając, utwierdza i utrwala.
Kabir powiada: „Cały ten świat
Jest tylko Jego igraszką —
Igrającego Boga nikt pojąć, pogłębić nie może.“
