Pieśni Kosmiczne/XXXVI
{{Dane tekstu2 Pieśni Kosmiczne i inne |tytuł=Pieśni Kosmiczne |tytuł oryginalny=Písně kosmické }}
Cóż tu iskierek sypie się... patrz!
Jak z rogu Fortuny kwiatów,
To, lecąc w przestwór, zaznacza bieg
Kometa — kostnica światów.
Gwiazdo odziana w złocisty płaszcz,
Smutną ty dumkę nam przędziesz...
Dużo w niej treści, choć mało słów:
— „Tyś prochem jest, prochem będziesz!“
Patrz tam, gdzie przedświt — za chwilę dzień
Dokoła światło roznieci.
Czy widzisz punkcik maluchny ten,
Co w gronie wielkich gwiazd świeci?
To przyszłych światów nieznanych siew
Kruszynko, w życia zaraniu!
Jak błogo w serce płynie twa pieśń
O ludzkiem zmartwychpowstaniu!
Gwiazdy! w marzeniu mojem wasz hymn
Tak mile pieści mi ucho!
Czy treścią jego życie, czy śmierć,
Serce napełnia otuchą.
Zda się, że ściele ten błogi sen
Wonne na drogą mą kwiecie:
To dusza moja przeczuwa snać
Byt wiekuisty w wszechświecie.
Brak odpowiedniego argumentu w szablonie!