Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Biskup Gamrat
←Paweł z Przemankowa | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 11. Biskup Gamrat Lucjan Siemieński |
Czterdzieściu dziewięciu męczenników Sandomierskich→ |
Gamrat umierając, zapisał na klasztor dwie beczki doskonałego wina, lecz wykonawcy ostatniéj woli przywłaszczyli je sobie, a natomiast gorsze posłali zakonnikom. Jednego razu, kiedy się zahulali przy tém skradzioném winie, dało się słyszeć kołatanie we drzwi, nikogo jednak nie znaleźli i wziąwszy to za przypadek, daléj ciągnęli wesołe krążenie kubka: w tém mocniejsze powtórzyło się kołatanie, co ich tém więcéj przestraszyło, że po otworzeniu drzwi niebyło nikogo: jednak po małéj chwili zaczęli swój przestrach zatapiać w doskonałém winie. Wreście po trzeciém, długiém kołataniu wszedł Gamrat w biskupim stroju i uderzywszy o stół pastorałem, rzekł: Winniście mnie restytucyę, boście testamentu nie spełnili. — Chociaż po tém widzeniu wino zostało wrócone do klasztoru, jednak ci nieskrupulatni wykonawcy testamentu w przeciągu roku umrzeć mieli.