Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Chleb kamienny w Oliwie
| ←Obraz na księżycu | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 71. Chléb kamienny w Oliwie Lucjan Siemieński |
Sosna brata Piotra→ | |
Jest klasztor nad morzem od Gdańska o milę, zakonu Cisterskiego Oliwa rzeczony; w tym to kościele między wielu ozdobami znajduje się na stronie prawéj za szkłem bułka chleba w kamień obrócona, a to z téj przyczyny: Roku pańskiego 1217., gdy około Gdańska wielki głód ludzi trapił, pobożny opat oliwski kazał ustawicznie piéc chléb i zgłodniałym ludziom rozdawać. Trafiło się, że jeden z ubogich wziął bułkę chleba i wyszedłszy z klasztoru, wrócił się potém i skłamawszy, że dopiero pierwszy raz przyszedł, dostał drugą.
Aż gdy powraca do Gdańska, zaszła mu poważna bardzo matrona, piastująca na ręku śliczne dzieciątko, która go prosiła, aby jéj na posiłek użyczył chleba. Rzekł ów: ja sam niemam chleba! — Rzecze mu owa matrona: a to masz za pazuchą bułkę; — on na to: to kamień, nie chléb; — a to mówiąc palcem go tykał. Więc ona rzekła: Niechże będzie kamień. I natychmiast zniknęła. Postąpiwszy ów kłamca i nieużyty człowiek o staj kilka, wyjął owę bułkę, aż obaczy, że kamień, a w nim znak palca jego, zaczém struchlały i skruszony, a oświécony od Boga, co to była za matrona, wrócił się do klasztoru oliwskiego, winę kłamstwa swego wyznał i rzecz całą opowiedział; na któréj pamiątkę chléb ten chowają.
_096.png){kind=link}