Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Krynica Parascewy
| ←Strutis | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 33. Krynica Parascewy Lucjan Siemieński |
Lasy Użwarmskie→ | |
O krynicy téj, oddalonéj o ćwierć mili od Białogrodu (Akermanu) nad Limanem w skałach znajdującéj się, gdzie najeżone bryły urwisko tworzą, takie jest podanie:
Paraska była rodem z Polski. Tatarzy w jednym ze swych napadów na Podole porwawszy ją, dla piękności ofiarowali baszy akermańskiemu. Świeżemu i krasnemu dziecięciu było zaledwie lat szesnaście, ale dusza w niéj nad lata i pobożność wielka. Napróżno zakochany Turek pieścił ją chcąc ułagodzić, w haremie swym trzymał, obsypywał podarkami i obietnicami. Ona była chmurna, ona milczała uporczywie i rozweselić się i rozchmurzyć niedawała. Turek napróżno chciał ją skłonić ku sobie. I prosił i upokarzał się; ona się opierała i modliła. Raz wreszcie rozjątrzony oporem, wszedł nocą do haremu do mieszkania Paraski i porwał się do niéj. Aniół stanął w obronie pobożnéj. Przerażony muzułman cofnął się, a Paraska korzystając z otwartych drzwi i chwili przerażenia, skoczyła w nie; minęła straże, pobiegła nad Liman wzdłuż brzegu szukając łódki, coby ją przewiozła i ułatwiła ucieczkę. Pogoń przez opamiętałego a gniewnego baszę wysłana napadła Paraskę w skałach, gdzie się kryła, upatrując łódki na wodach Limanu. Już ją mieli porwać, gdy się w czyste rozpłynęła źródło: Krynica ta zowie się Krynicą Paraski Świętéj, lub Świętą Krynicą. Przypisują jéj moc cudownie uzdrawiającą i chorzy przyjeżdżają tu do kąpieli.
_067.png){kind=link}
_068.png){kind=link}