Poezye Cypriana Norwida/Wielkość
| ←Malarz z konieczności | Wielkość z tomu Poezye Cypriana Norwida Cyprian Kamil Norwid |
Na zapytanie: czemu w Konfederatce? Odpowiedź→ | |
1.
Wiesz kto jest wielkim? — posłuchaj mię chwilę,
Nauczę ciebie,
Poznawać wielkość nie tylko w mogile,
W dziejach, lub w niebie.
2.
Wielkim jest człowiek, któremu wystarczy
Pochylić czoła;
Żeby bez włóczni, w ręku i bez tarczy
Zwyciężył zgoła!
3.
Niższym się stawszy, on zawiść poniża,
A zawiść w czwały
Leci i czepia mu znamiona krzyża
Wołając: «mały!»
4.
I kłamie sobie, jak kłamała pierwej
Gdy on, z westchnieniem:
Przyjmuje sławę i niesławę, nerwy —
Prawdę, sumieniem.
5.
Ludzie więc chlubią się że wielkich znali
K' temu jedynie;
Iż nie poznają się na wielkim, mali
Pierwej, aż zginie.
6.
Podobnież niedźwiedź, pierw trupa zakopie,
By dobył z trumny:
— — — — — — — — — — —
— Lecz to w Syberyi, nie zaś w Europie
Bywa rozumnej. —