[35]X.
Wina moja! wina wszystkich win,
Wielka wina, wina moja wielka!
Jeden tylko drogi był mi syn
I jednemu byłam karmicielka!
Drugi syn mój, jak mizerny gad,
Odepchnięty od mej piersi mlecznej,
Miał otwarty tylko mroku świat,
A zamknięty cały świat słoneczny!
Biada matce, co ma synów dwóch,
A dwóch synów niezarówno kocha,
Dla jednego ma rozkoszy puch,
A drugiemu jest jako macocha!
[36]
Mój wybraniec, com mu krew mych żył,
Com mu wszystkie dała aureole,
Był grabarzem mego życia; był
Tym kowalem, co kuł mą niewolę!
Drugi syn mój znał jedynie cień
I twarz jego była mi przeklęta,
Lecz zeń wejdzie życie moje; zeń
Wyjdzie żar, co stopi moje pęta!
Wina moja, wina wszystkich win,
Za tę winę jam dziś niewolnica!
Lecz przebaczy mi ten drugi syn,
Bo ja dzisiaj przed nim pokutnica!
Pokutnica — w popiele, śród łez.
Ja mu oddam wszystkie moje łany,
Ja graniczny zetrę śród nich kres,
Ja zniweczę mu wszystkie kajdany!
Niechaj wstanie ten Masławów lud,
Niechaj wstanie legion Bartoszów!
Niech zahuczy jako rozlew wód
Pod czerwoną chorągwią rokoszów!
[37]
Niech podniesie swój jutrzniany śpiew,
Niech się zbudzi z uśpienia rozpaczy:
Ja mu oddam całą moją krew,
A niech on mi winy me przebaczy!
