Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Waldensi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1930 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | W – wykaz haseł W – całość |
| Indeks stron | |
Waldensi, sekta, powstała we Francji w XII w. Nazwa sekty pochodzi od kupca z Lyonu, Piotra Valdez (Valdes, Waldus), który w r. 1176 pod wrażeniem nagłej śmierci przyjaciela począł studjować Pismo św. i powziął postanowienie przywrócić na świecie czystość życia pierwszych chrześcijan przez dobrowolne ubóstwo. Naukę swą głosił wraz ze swymi zwolennikami, których zwano „ubogimi z Lyonu“ (pauperes de Lugduno), lionistami albo humiliatami (ob.). Wkrótce popadł w konflikt z władzami kościelnemi z powodu samowolnego głoszenia kazań i sprzecznego z nauką Kościoła wykładu biblji. Ponieważ, mimo zakazu, on i jego zwolennicy nie przestawali głosić kazań, zostali przez papieża Lucjana III w r. 1184 oraz przez Inocentego III na soborze lateraneńskim w r. 1215 wyklęci jako heretycy. Valdez, wygnany z Francji, przeniósł się do Włoch, następnie do Czech, gdzie umarł w r. 1197. Mimo prześladowań ze strony inkwizycji sekta waldensów szerzyła się we Włoszech, Francji i w Czechach. Główną jej siedzibą pozostały dotychczas doliny alpejskie w Piemoncie na granicy Francji. Reformacja protestancka z XVI w.
wzięła waldensów pod opiekę, uważając ich za pierwszych głosicieli protestantyzmu. Odrzucają katolicką naukę o sakramentach i wszelki kult zewnętrzny z wyjątkiem kazania i Wieczerzy Pańskiej, nie uznają czyśćca, potępiają modlitwy za zmarłych, przysięgę i służbę wojskową. Obecnie we Włoszech stanowią odłam protestantów (ewangelików) i liczą około 12,000 wyznawców. Poza Włochami gminy waldensów znajdują się w Urugwaju, Argentynie i Karolinie północnej.