Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Wikarjusz parafjalny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1930 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | W – wykaz haseł W – całość |
| Indeks stron | |
Wikarjusz parafjalny (wikary), współpracownik, pomocnik lub zastępca proboszcza. Katolickie prawo kanoniczne rozróżnia pięć rodzajów wikarjuszów parafjalnych:
1. Wikariusz-współpracownik (coopertor), mianowany przez biskupa, podlega proboszczowi i ma obowiązek wspierać go swą pracą we wszystkich czynnościach duszpasterskich. O ile stanowisko jego jest osobnem beneficjum, może być usunięty w drodze procesu kanonicznego dla przyczyn, dla których można usunąć proboszcza lub też za ciężkie uchybienie przeciwko uległości, należnej proboszczowi.
2. Wikarjusz-pomocnik (coadiutor). W razie, gdy proboszcz wskutek starości, słabości umysłu, ślepoty lub innej trwałej przyczyny nie może należycie pełnić obowiązków, a nie zachodzi konieczność usunięcia go, biskup daje mu wikarjusza-pomocnika, który ma wszystkie prawa i obowiązki proboszcza.
3. Wikarjusza, jako czasowego zastępcę (vicarius substitutus) wyznacza proboszcz za zgodą ordynarjatu biskupiego, gdy otrzyma urlop i chce oddalić się z parafji na dłużej, niż na tydzień.
4. Wikarjusz-zarządca (vicarius oeconomus) obejmuje zarząd parafji w razie jej opróżnienia (np. śmierci proboszcza). Jest nim zazwyczaj wikarjusz-pomocnik, lub wikarjusz-współpracownik, a gdy ich jest kilku w parafji, najstarszy z nich. Ma te, same prawa i obowiązki, co proboszcz.
