Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich/Sabtai ben Meir Katz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich |
| Podtytuł | XVI, XVII i XVIII wieku |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Piotr Laskauer i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Urodzony w 1622 roku w Mohylowie, kształcił się w Krakowie u słynnego Jozuego Heszla. W młodym już wieku pełnił obowiązki sędziego religijnego przy rabinie Krakowskim. Później przeniósł się do Wilna, a stąd w 1655 roku do Hoelischau w Morawii, gdzie umarł w 1663 roku. Chętnie przestawał z uczonymi chrześcianami; ścisłe łączyły go stosunki między innymi z Walentym Widrychem, magistrem filozofii, z którym prowadził korespondencyę po hebrajsku; jeden tego rodzaju listów jego przechowuje biblioteka Lipska. Pisał Selichoth (Elegie), do których skreślił przedmowę historyczną. Jako naoczny świadek wojen kozackich z lat 1648 — 1649 opisał je szczegółowo; dzieło to drukowano w Amsterdamie. Prócz powyższego Sabtai napisał wiele innych dzieł jak: „Tokfo Kohen“ (Zdobycz Kapłana), „Nekudoth hakesef“ (Nakrapianie srebrne) i „Geburoth anaszym“ (Siła ludzka). Największą zaś popularnością i uznaniem cieszy się praca jego p. t. „Syfthe Kohen“ (Szach) (Usta kapłana), jest to komentarz do czwartej części „Szulchan–Aruchu“, t. j. do działu „Choszen Miszpat“.
