Słownik etymologiczny języka polskiego/ćwirkać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ćwirkać, ćwirk, ćwierkać, ćwiergotać i ćwierkotać (r. 1500 ciukać, czy nie cirkać?), o ‘głosie ptactwa’; dźwiękonaśladowcze; por. świerszcz i świrkanie; u innych Słowian bez w: crkati.
