Słownik etymologiczny języka polskiego/łagiew
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
łagiew, łagwica, łagiewka, przestarzałe, częste w biblji dla wszelakiego ‘naczynia na płyny’, ale już Leopolita wyjątkowo je powtarzał, zastąpił je i przez »dzban«, i przez »flaszkę«. Powszechna u wszystkich Słowian (nawet dla ‘beczki’ lub ‘beczułki’, np. serb. lagaw) pożyczka z niem., stare lagela, późniejsze lagel, Legel (ze zwykłą u podobnych pożyczek końcówką -y, t.j. -ew u nas); niem. z łac. lagēna, a to z grec. lagynos; por. leglarz.