Słownik etymologiczny języka polskiego/ława
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ława, ławka (2. przyp. liczby mn. ławk, 16. wiek), ławeczka, ławica, ławnik (wedle niem. Schöffenstuhl, o ‘sądzie miejskim, ławniczym’). Lit. łowa, łotew. lawa, ‘prycza’, wydaje się pożyczką (chociaż temu przeczą); niem. (północne, duńskie itd.) , lo, loo, laave, ‘gumno’; przytaczają dalej ind. lu-, ‘ciąć’, lū-nas, ‘ odcięty’, lawas, ‘ucinek’, lāwas, ‘ostry’. Słowo rus., czes. i nasze, arcyrzadkie na Południu (niema go w cerk.).
