Słownik etymologiczny języka polskiego/łekno

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

łekno, tylko w imionach miejscowych, czes. lekno, ‘grzybienie’, »wodna lelija« (Stanko 1472); litew. łukne (jest i w nazwach miejscowych pruskich); por. Łek, Łku, we Łku, skąd urobiliśmy nowy, niemożliwy pierwszy przypadek: Ełk; Lyck u Niemców zachowało postać pierwotną. Obie nazwy od moczaru, ‘łkającego, łykającego’ (?), ale por. lit. łaukas, ‘pole’, łac. lūcus, ‘gaj’, niem. Loh; wadzi temu odosobnienie polsko-czeskiej nazwy (?).