Słownik etymologiczny języka polskiego/łub

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

łub, ‘kora (lipowa)’, ‘budka na wozie’, pałuba, łubie, ‘okrycie łuku’ (zaś sajdak lub kołczan ‘okrycie strzał’); toż samo załubce, r. 1607; łubiany (maża, tarcza); łubek, ‘krążek obszywany i wysadzany kwiatami, na czoło dla panien’. Prasłowo aryjskie; łac. liber z *luber, ‘łyko’, ‘książka’; niem. Laube (stare louft, ‘kora’, ‘łyko’, z tego lucht, ‘strych, poddasze’, a może i Luft, ‘powietrze’, ?), litew. łuba, ‘deska’, może i łuoba(s), ‘kora’, łuobties, ‘obłupywać się’, łotew. luobu laiks, ‘czas kiedy łyka drą’ (na wiosnę).