Słownik etymologiczny języka polskiego/łyko
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
łyko, łyczak, ‘wić z łyka’, »powróz łykowy«; z włókien konopnych robiono żupany tanie, miejskie, więc łykami ‘mieszczan’ samych przezywano. Tak samo litew. wszystkich trzech narzeczy: łunkas. Łyko tyle co łącz, najpierwotniejsza ‘wiązanka’, należy więc do łączyć; y : ą, podobnie jak w być: będę. U wszystkich Słowian tak samo.
