Słownik etymologiczny języka polskiego/łysy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
łysy, łysek; Łysiec (Kahlenberg); łysość, łysina, wyłysieć, łysić; nazwa i wszelakich ‘zwierząt (wołu, krowy) z czołem białem’; to samo co lit. łaukas; różnią się więc oba języki tylko co do pierwotnej jakości gardłowej, u nas podniebiennej, na Litwie welarnej, — różnica nierzadka; należy więc pień łysego do łuk- w łuczywie, od ‘świecenia się, jasności’. U wszystkich Słowian łysy, łysina, łyska (ptak, stąd niem. Lietze).
