Słownik etymologiczny języka polskiego/śliwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
śliwa, śliwka, śliwkowy; śliwić; śliwowica, śliwianka lub śliwczanka; prasłowo (u innych Słowian postaci i z slju- i szli-); brak w lit. (oprócz pożyczek); nazwa czy od gładkości (do sli-ny itd.), czy od barwy, łac. lividus, ‘siny’(?); łączą z niem. Schlehe, Schledorn, ‘tarnki’ (z *slaihō). Czasownik sliwić o wszystkiem ‘śliniącem’: »wrzody, krosty śliwiące«. Odmiany śliwek: węgierki; lubaszki; szwestki w 16. wieku, z czes. szwestka, a to z niem. Zwetsche, co znowu z łac. sebastica.
