Słownik etymologiczny języka polskiego/ślub
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ślub, ślubować, ślubny (w wymowie i szl- zamiast śl-); poślubić, zaślubienica, ślub(ow)iny; od nas Prusowie przyjęli, salubs, dobrze oddając s- przyimkowe swojem własnem są, t. j. ‘z(e)’; p. luby; por. niem. geloben, Gelübde; czes. slib, slibiti, mniej używane niż nasze; znamienne dla zachodniej Słowiańszczyzny, a szczególniej dla nas; na Litwie sąluba i szlubas, od nas.
