Słownik etymologiczny języka polskiego/żaba
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
żaba, żabka, żabiniec, we złożeniach żabokrzek, Żaboklicz (‘krzyk żabi’); prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; cerk. żaba; ponieważ prus. gabawo, ‘żaba’, zupełnie odosobnione, może to i pożyczka z polskiego?; łączą niem. Quappe, ‘głowacz’ (?). Nazywają żabą i wszelakie ‘krosty w pysku końskim’, por. rus. żaba, ‘krup’.
