Słownik etymologiczny języka polskiego/żasnąć się
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
żasnąć się, ‘ustraszyć się’, dziś tylko we »zgrubiałem« żachnąć się; w 15. i 16. wieku stałe, ale pisane mylnie z rz-; w biblji: »się był urzasł słów« (»uląkł«, Leopolita), urzaswszy się, zrzasszy się, srzosną się, ‘ulękną się’, »są sierca nasza zrzesili, ‘zlękli’. Prasłowo; cerk. żasiti, ‘straszyć’, i żasnąti, ‘lękać się’, rus. użas, ‘strach’, obok żach, użachať sia; czes. żásati, úżas, przeżesiti; lit. gąsti, ‘straszyć’, iszgąstis, ‘strach’; goc. usgeisnan i usgaisjan, ‘zlęknąć się’. P. urzasnąć się.