Słownik etymologiczny języka polskiego/Benedykt

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Benedykt (imię) spolszczał na Bień, Bieńko (nazwa Bieńkowski); pomijam Benedyktynów i inne złożenia z bene- (benefis), ale jest i roślina benedicta, u nas już w 15. w. jako benedykt i benedykta biała zapisana, a i budzicht nic innego: bn̄, stałe skrócenie z bene, odczytał ktoś mylnie bu-; zwą ją i kuklikiem (nie kublikiem!) i wasilkiem. Pieśń o Bieniu uchodziła w 17 w. za arcynieskromną, jak słynne niem. Bohnenlied; czy to to samo?