Słownik etymologiczny języka polskiego/Irzy
Irzy mylnie wstawiono; powinno brzmieć: Jerzy, dawniej Jirzy, Irzy (por. Irzykowski), z czes Jirzi; obok tego Jur(a), niem. Jurg. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Irzy, Jerzy, jest i postać Jur, Juricus r. 1285, Jurek, Jurkowo; dalej irz, irze, irzyk, jirzykowie, wszystko w r. 1472 dla ptaszka ‘cypselus’ (por. Potockiego: »jaskółczy rodzaj w Polszcze zową irzykami«); »jerzyki powietrzne«, obok »jadowitych irów«, i »jerowie skrzypiotały«; r. 1500 »ir albo lelek« tłumaczy ‘larus’, ‘mewę’; u Czechów jirzice, ‘pieńka’, jirziczek, ‘jaskółka’; jest to imię własne Irzy; podobne przenośnie nie rzadkie, p. kaczka i inne. U Serbów i Słowieńców nazywają się te same ptaszki juriczica, jurka, jurica, jurszczica (i o ‘czyżach’). U nas Jura w 14. w., jak na Rusi (św. Jur lwowski!).
