Słownik etymologiczny języka polskiego/Kraków
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Kraków, częste w całej zachodniej Słowiańszczyźnie, zdrobniałe Krakowiec; od kraka, t. j. kruka, por. krakać, kraczę, powtarzającego się z tą lub inną samogłoską jako dźwiękonaśladowcze we wszystkich językach (lit. krokti, łac. crocire, niem. Krähe); kraknąć; »pojechać do Krakowa« mawiano o ‘zbliżającym się połogu’ (udawano się do miasta z przyczyn wszelakich); krakowiak, taniec i śpiewka.
