Słownik etymologiczny języka polskiego/Piast
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Piast, imię ojca Siemowita, chłopskie, rus. piest, ‘tłuczek’; piasta u koła (co oś ściska), narzeczowo piazda, jak i w słowieńskiem; od pchać (p.), przyrostek -t, a pień ze dwójgłoską (oi przechodzi w ě), u nas ie : ia; s ocalało przed spółgłoską, nie przeszło w ch; lit. piesta(s), ‘tłuczek’, pożyczka z ruskiego, ale pierwotne paisyti, ‘otłukiwać (jęczmień)’.
Zobacz też: hasło „piast” w tym słowniku.