Słownik etymologiczny języka polskiego/Ruś
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Ruś, zbiorowe, jak Saś, Czudź; dla jednostki z niej: Rusin; ruski (»rusiński« jest barbarzyństwem); zruszczony; rusyzm albo rusycyzm. Nazwa Słowian wschodnich, pierwotnie wyłącznie księstwa kijowskiego, od jego założycieli, Rusi normańskiej, t.j. Szwedów, bo Finowie Szwedów do dziś Ruotsi zową, co różni różnie tłumaczą; może od krainy nadbrzeżnej szwedzkiej, Roslagen: jej mieszkańce, dziś rospiggar z dawnego *rōthsbyggiar, t. j. mieszkańce na *rōther, island. ródr, ‘wybrzeże’ (rorsfolk, rorsmaen, zowią się w Norwegji ‘rybacy’ i ‘brzeżanie’); roslag zwało się dawniej każde ‘wybrzeże’, nietylko w Uppland, jak dziś. Rusnak i Ruśniak (na Węgrzech), Rusek i Rusiec; »ruski miesiąc« (dłuższy niż nasz). Po grec. Rhōs, p. Rosja.
