Słownik etymologiczny języka polskiego/Ruś

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Ruś, zbiorowe, jak Saś, Czudź; dla jednostki z niej: Rusin; ruskirusiński« jest barbarzyństwem); zruszczony; rusyzm albo rusycyzm. Nazwa Słowian wschodnich, pierwotnie wyłącznie księstwa kijowskiego, od jego założycieli, Rusi normańskiej, t.j. Szwedów, bo Finowie Szwedów do dziś Ruotsi zową, co różni różnie tłumaczą; może od krainy nadbrzeżnej szwedzkiej, Roslagen: jej mieszkańce, dziś rospiggar z dawnego *rōthsbyggiar, t. j. mieszkańce na *rōther, island. ródr, ‘wybrzeże’ (rorsfolk, rorsmaen, zowią się w Norwegji ‘rybacy’ i ‘brzeżanie’); roslag zwało się dawniej każde ‘wybrzeże’, nietylko w Uppland, jak dziś. Rusnak i Ruśniak (na Węgrzech), Rusek i Rusiec; »ruski miesiąc« (dłuższy niż nasz). Po grec. Rhōs, p. Rosja.