Słownik etymologiczny języka polskiego/Samojedź

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Samojedź, dziś nazwa szczepu fińskiego, najbardziej północnego; pierwotnie nazwa wszelakich ‘dzikusów, psiogłowców’: »jak samojedź krzywousta«, w Polikarpie 1450 r., »w pogańskie samojedzi i wnętrzne niezgody (u Tatarów)«, »w samojedzi« (‘jedząc się nawzajem’), w 17. wieku; znaczy ‘ludożerców’, których z postępem wiedzy geograficznej odsuwano coraz dalej na Północ, gdy u Herodota siedzą na Południu (jego Androfagoi, to Mordwa).