Słownik etymologiczny języka polskiego/achtel
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
achtel, achtelowy czop, od 15. wieku pożyczka z niem. Achtel, ‘ósma część beczki’, jak wiertel i i.; ten sam niem. liczebnik powtarza się w firacyntlach t. j. vier achzentel (udziału w kopalni olkuskiej); »mało cetnar ołowiu na firacyntele srebra«, Potocki; »pro uno vase zachcentel argenti inventi«, w rocie z 15. w., ‘za a. srebra znalezionego’.