Słownik etymologiczny języka polskiego/ambaje
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
ambaje, przestarzałe, jeszcze bardziej niż androny, używane dla rymu i w 19. w. (Fredro, z nowych Bunikiewicz i i.), ‘bajki, plotki, niedorzeczności’; przeszły od nas i na Ruś (»androny jadą« u Gogola): obie nazwy od kołowania drogą, zaułkami, łac. ambages ‘zakręty’, włosk. androne, ‘długie korytarze czy uliczki’; androny prawią lub stroją r. 1698 i 1703 (dawniejszych cytat nie znam).