Słownik etymologiczny języka polskiego/amelja
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
amelja, ‘ładownica’, częste w 17. w.: »niemać ten ładunków w amelijej swojej;« »nasułem był miasto kul w ameliją grochu«; »mieszków, amelij, ładownic, wacków« w Ustawie cechowej 17. w.; por. serbskie amajlija ‘amulet’, ‘co się nosi’, serbskie amal, ‘tragarz’, hamał u nas w 17. w. — wszystko z arabskiego hamal, ‘nosić’.