Słownik etymologiczny języka polskiego/arenda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
arenda, arendować, arendarz, od nas na całą Ruś (landar białoruski z owem stałem rozpodobnieniem); włos. arrendatore, ‘dzierżawca’ (z łac. arrenda, ‘czynsz roczny’), arrendare, ‘wydzierżawiać’ (od reddere, ‘oddawać’), węg. árenda; stąd i renta i rentjer.
