Słownik etymologiczny języka polskiego/arkusz
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
arkusz, z łac. arcus, ‘łuk’, tak samo jak niem. Bogen, ‘arkusz’ i ‘łuk’ jako złożone we dwoje znaczy; czesk. arch, ‘arkusz’. Końcówki łac. -us, -es, -um stale odrzucamy: medyk, materja, testament; nieraz ocalały: animusz (bo -s w takim razie w -sz odmieniamy, z wyjątkiem: Chrystus, Jezus), jubileusz, a więc i arkusz zamiast ark; podobnie zatrzymujemy je w luksus (luks w Geldhabie Fredrowym i i.), w muzeum, gimnazjum; -es liczby mnogiej w margines lub pulares.