Słownik etymologiczny języka polskiego/binda
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
binda, bindał, bindas, ‘opaska’, ‘zawieszenie’, z niem. Binde, Bändel, z tego łac. bindallum (‘medal’); w 16. i 17. w. ogólne; bindas jest jednak i ‘kilofem’, niem. Bindaxt; bindasami dziurawią mury r. 1648 Kozacy.