Słownik etymologiczny języka polskiego/bitun(e)k
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
bitun(e)k, bitunkować, bitunkarz, ‘łupy wojenne’, ogólne w 16. w., z niem. biutunge od biute, dziś Beute, ‘łup’; u Czechów jest i samo bít, bitowati, ‘łupić’, obok bitunk.
