Słownik etymologiczny języka polskiego/blacha
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
blacha, blaszka, blach, blacharz, blaszanka; z niem. Blech, co do bleich i Blick (od ‘jasności’) należy; od nas na Ruś; Czesi mają plech, a to było i u nas, w 15. i 16. w. pleszki są ‘blachy pancerzowe’. Ale blachmal i blachman, z niem Blachmal, ‘szumowiny na kruszczu, srebrze’, dalej u nas i ‘bielmo’, od innego niem. blach, ‘płaski’ (flach), i Mal, ‘plama’.
