Słownik etymologiczny języka polskiego/blond
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
blond, blondyn(ka), o ‘jasnych włosach’; wedle franc. blonde, niem. Blondine; blondyna, o ‘koronce’; Niemcy przejęli w 17. w. to słowo od Francuzów, jak i brunet, ale oba ich pierwotna własność, co przez Romanów do nich wróciła, por. blenden i braun.
