Słownik etymologiczny języka polskiego/bombiza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
bombiza, bambiza, pani bombizina (na Litwie ocalało do dziś), nazwa uszczypliwa ‘księdza protestanckiego’, ‘ministra’; wyszła od jezuitów, co mu prawa do X. (t. j. ks., ksiądz) odmawiali i do rzeczowników łacińskich na -x (bombyx i i.), odsyłali; żakowski to dowcip, co stulecia przetrwał. Inne obce: bomba, bombarda, bombast, z włos.; bombaz, o ‘materji’, wkońcu od łacińskiego bombyzinus, ‘jedwabny’; bomblować zaś z niem. bummeln.
