Słownik etymologiczny języka polskiego/brak
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
brak, brakować, zabrakło, »brakarz osób« w 16. w.; z niem. Brack, ‘wyrzutki’; u Czechów (n. p. brakarz, ‘sortownik’) równie jak u nas zagęszczone, t. j. o bardziej rozwiniętem znaczeniu, niż niem.; od nas na Ruś. Jest to dolno-niem. brak, t. j. Bruch, ‘wada’, nowe Gebrechen, gebrechlich, ‘ułomny’.