Słownik etymologiczny języka polskiego/brawować

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

brawować, ‘hałasować’, w 17. w.: »brawuje po sejmikach szlachta«, »na jednego brawownika pod Gołębiem«; brawarje, dziś brewerje, ogólne w 17. w.: »swoje rozpościerać brawarje«, »cudowne brawarje stroi«; brawura, brawo! Wszystko z włosk. bravare, braveria, bravo (‘dzielny’), bravura, a to z łac. barbarus (franc. brave, co i Niemcy przejęli, brav); p. barbarzyniec.