Słownik etymologiczny języka polskiego/bryndza

bryndza. Słowa pasterskie, jakie od Rumunów-Wołochów poprzejmywaliśmy: bryndza i bundz (dwie odmianki jednego słowa?), strąga (p.), urda (p. zwurdzić), miały się wszystkie dostać Rumunom od pasterzy albańskich; »brendza, ser wołoski«, wymieniany w aktach dubrownickich w 14. wieku. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii

bryndza, z rum. brinze, od pastuchów wołoskich; »bryndzę bić«, ‘biedować’.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.