Słownik etymologiczny języka polskiego/brzask

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

brzask, brzeszczy się, ‘dnieje’, a od obocznego brzazg: na brzeżdżeniu, psałterz (»z zarania«, puław.). Jest dwojaka postać, z dźwięczną i z niemą (zg i sk), i dwojakie znaczenie, o ‘szarzeniu dnia’, ‘jutrzence’, i o ‘rzadniejącym (kisnącym) smaku’, przeniesione ze wzroku. Prasłowo w obu postaciach i znaczeniach; cerk. probrězg, ‘brzask jutrzenny’, czes. brziska i brzeżdi se, rozbrzěsk i zabrězh, ‘zaranie’, ‘świt’; cerk. obrězgnuti, rus. obrjeznut’, o ‘skisiałem mleku’; u nas obok obrzask, obrzazgły, rus. briezgat’, ‘brzydzić się’, ‘pogardzać czem’. Litew. apybrēszkis, ‘świt’, brēszko, ‘zaświtało’, może dalej i ind. bhrādżate, awest. brāzaiti, ‘jaśnieje’, ‘świeci’.