Słownik etymologiczny języka polskiego/bukszpan
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
bukszpan, od 16. wieku, z niem. Buchsbaum, z łaciń. buxus, a to z grec. pyxos. Co innego buksy, ‘spodnie’, z niem. Büxen (tak i Ruś brjuki z niem. Bruch pożyczyła); buksztele, buksztyl (wedle tego i babsztyl, urągliwe?) z Bogengestell, ‘podstawa’, »ze sklepienia wypadły buksztele«, Potocki; bukszpryt i bukszpir, ‘rodzaje masztu’, od niem. bug, ‘przód okrętu’.