Słownik etymologiczny języka polskiego/canka
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
canka (mylnie czanka), ‘sztaba u wędzidła końskiego’, w 16. i 17. wieku; tak samo czes. cańk, od czes. cán, ‘sztaba’, z niem. Zain, ‘sztaba’; por. cajngult, o ‘złocie w sztabkach’.