Słownik etymologiczny języka polskiego/cecha
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
cecha, cechować, ‘znamię’, czes. cejch, cejchowati, dawniej i bez j, jak u nas; z niem. Zeichen, ‘znamię’. Ale cecha, ‘poszewka’, przestarzałe, jest niem. Zieche z grec. thēkē, ‘teka’.